"Apneu is een aandoening waarbij de ademhaling stopt, door reflexonderbreking of obstructie." Geen zorgen, met mij gaat het prima. Maar de Kever moest toch even langs de specialist... Gevalletje van acute apneu...
Ook al kan ik nu zonder overdrijven stellen dat deze 66iger in een goede conditie verkeert, ook dan kan er wel eens wat gebeuren. Zo tufte ik laatst op de N209 richting Alphen aan den Rijn. Een mooie route om op een zondag de Kever even lekker te laten lopen. Veel tijd heb ik niet, dus bij de rotonde net voor de N11 omdraaien maar en terug naar huis. Terwijl ik de rotonde neem merk ik dat hij inhoudt. En niet zo'n beetje ook. Alsof een olifant zijn slurf om de achterbumper heen slaat en zich mee laat trekken.
Op die momenten weet elke oldtimerbezitter weer in een flits, waarom je van huis uit standaard meeneemt: 1. goed opgeladen telefoon - CHECK 2. ANWB-pas - CHECK 3. Een kleine, maar zorgvuldige selectie reserveonderdelen - CHECK. 4. Tijd, veel tijd. - nou ja, vooruit: ook CHECK dan maar.
Het zijn de momenten waarom je een Powershot adrenaline door je lijf krijgt. Inmiddels berust ik in mijn lot in een soort Afrikaanse gelatenheid als zoiets gebeurt, en je vergeeft het je auto ook al voordat je stilvalt. Nee die adrenaline is nodig voor andere zaken. Want midden op de weg stilvallen of - erger nog - geramd worden door je achterliggers - je hebt het er even héél druk mee om dat te voorkomen: In je spiegels kijken, motor op gang proberen te houden en ondertussen te kijken waar je zou kunnen stilvallen.
De Kever houdt de spanning er nog even in. Hij trekt toch weer op, hoewel: niet van harte. Alsof hij aan ademhalingsproblemen lijdt. Tijdens het moment van opschakelen merk ik dat de toeren wegzakken. Beetje gas bij helpt niet meer. De olifant is er bij gaan zitten. En dan een oorverdovende stilte, begeleid door de twee lampjes van het "übersichtliches Zentralinstrument". Aha, zo laat is het. We gaan nu dus saampjes uitrollen, en hup, de berm in. Half op het fietspad kom ik tot stilstand. Nu ben ik weer blij dat good-old Kevertechniek uit 1966 nog geen rembekrachtiging heeft: Hij remt gewoon zoals je gewend bent.
Pech boulevard N209
Wat een mazzel heb je trouwens als je op de N209 stilvalt. Er zijn veel pechhavens, opritten naar boerderijen en naar bedrijven. En soms een brede berm. Altijd een plekje in de buurt om stil te vallen. Deze weg moet tot officiële oldtimer test-weg herbenoemd worden vind ik.
De "hebben wij u ooit laten staan"-Wegenwacht komt na ruim een half uur. Wat doe je in die tijd, terwijl -tig ouders voorbijrazen? Ik sta zo diep in een brede berm dat ik veilig rondom de auto wat kan doen. Wat doe je als niet-sleutelaar dan? Inderdaad: poetsen! OK, het ziet er wat vreemd uit: Een Kever met geopende motorklep mèt een eigenaar die doodleuk aan het poetsen slaat, maar ja, dat was ik toch al van plan en verder kun je niet veel doen. De Kever start overigens prima, slaat echter vanzelf af als je hem niet op toeren houdt. Gelukkig maar, niets is zo lullig als een Wegenwacht die moet constateren dat je auto het opeens weer prima doet!
Handoplegging
De Wegenwacht hoort mijn verhaal aan. Al snel bevestigt hij mijn vermoeden: een carburateur probleem. Het luchtfilter gaat er af en wordt even geïnspecteerd. Met wat perslucht spuit hij de geopende carburateur wat schoon en laat mij een mooie truc zien voor dit soort situaties. Start de motor (of laat die door iemand anders starten), hou de motor op toeren, zodat hij niet weer afslaat. Houd je vlakke hand op de carburateur. Net als bij een stofzuiger merk je dat de motor lucht aanzuigt (flink trouwens). Laat het aantal toeren wat zakken en leg kort (heel kort) je hand op de carburateur. Door het kleine moment van vacuüm zuigt de motor eventueel vuil naar binnen waardoor het mogelijk losschiet. Niet te geloven, het werkt meteen! Na het opnieuw starten blijft hij op toeren. We nemen afscheid en hij kijkt nog even hoe ik wegrijd.
Helaas, de Wegenwacht is inmiddels weer vertrokken in de andere richting, als de motor weer inhoudt. Oei... dit wordt een onderneming, voordat ik thuis ben. Om een lang verhaal kort te maken: Ik moet nog drie keer stoppen, opnieuw starten en probeer - als kersverse gelegenheidsmonteur - de truc van de Wegenwacht te herhalen. Dat lukt ook. Gelukkig slaat de Kever al stationair draaiend niet meer af, maar bij het rijden houdt hij onverwachts en vooral onregelmatig.
Bij de specialist
(foto: Volksrepairs)
Een paar dagen later breng ik hem naar de garage - hij houdt het zo net aan vol, merk ik - waar de carburateur uit elkaar gaat en gereinigd wordt. Ook de tank wordt gecontroleerd. Dan blijkt dat er - ongetwijfeld door de lange tijd van leeg stilstaan van de tank tijdens de restauratietijd - rommel in de tank zit. De tank wordt geleegd, schoongemaakt en de benzine gefilterd en teruggeplaatst. Na een dagje extra - met een stevige proefrit - is de Kever weer klaar. Sindsdien rijdt hij weer zoals hij er uit ziet... super!
