Welkom!


Ik ben Paul, geboren in 1967. Sinds 2008 ben ik de trotse bezitter van deze originele Nederlandse Volkswagen Kever 1300 uit 1966 in de kleur Seesand. Gekocht op gevoel, zonder verstand van Kevers of autotechniek. Was dat verstandig? Nee. Was en is het leuk? Ja!!! Hier kun je meekijken wat er sindsdien allemaal gebeurd is. Groeten, speciaal aan alle Keverfans - en veel plezier op deze pagina's! Kijk ook eens op mijn site Kevervoorbeginners

24 september 2008

James Bond in Zoetermeer...

Nietsvermoedend wilde ik vandaag naar een afspraak in de stad. Lekker even met de Kever. Kevertje uit de stalling gehaald en gestart. "Tjonge, dié loopt lekker", dacht ik nog. "Maar goed, hij is dan ook net gerepareerd en geniet van zijn verjongingskuur natuurlijk. OK, gaan met die banaan! "



De Kever liep wel erg veel toeren, viel me al meteen op. Direct uit de stalling besluit ik hem maar even uit te zetten. Misschien heb ik de choke per ongeluk aangezet? En misschien moet de motor nog een beetje inrijden? Geen idee. Ik heb haast, mijn afspraak wacht. Stalling op slot en rijden maar. Nou, rijden doet hij. En hoe! Zonder gas te geven jaagt de Kever zichzelf naar een welhaast astronomisch toerental. Ik had het gevoel elk moment op te kunnen stijgen. Nou, laten we dan maar meteen wegrijden, dan komt hij vast wel tot bedaren, dacht ik nog op dat moment. In de tweede versnelling lijkt het nog mee te vallen. Maar wacht eens even, hij wil harder. En harder. Nog harder. Ik raas het parkeerterrein af. Bij de kruising zet ik de motor maar even uit, dit is niet normaal meer! Zelfs het knipperlichtrelais - normaal een beetje slome gast in mijn 6-Volt Kever - is wakker geschrokken en knippert nu als een kermisattractie. Maar goed, ik besluit om naar huis te rijden, eh... vliegen en hem daar neer te zetten. Naar mijn afspraak kan ik zo niet, dat is duidelijk. Hier is iets aan de hand!!! Onderweg stoppen is geen optie, er is geen plek en er zitten auto's voor en achter mij.

De afstand van de stalling naar huis is hemelsbreed 2 kilometer. Ik kan me niet herinneren dat stuk ooit zo hard gereden te hebben. Met het geluid en de snelheid van een Fighter-Jet raast de Kever door een tot dan toe vredig Zoetermeer. Omstanders kijken verschrikt op. Een vrouw bij een zebrapad met een kleintje aan de hand en een buggy voor zich uit hoort het geloei van de helse 40 pk aankomen en deinst letterlijk terug. Je ziet haar denken: "Wat een gevaarlijke gek is dit!".



Ondertussen zit ik met een rode kop in de cockpit van een allesvernietigende moordmachine, zo lijkt het wel. Zonder gas te geven, met 70 km per uur, mèt bijremmen en slippende koppeling kom ik in mijn eigen James Bond film terecht. Scenes waarin James Bond door zo'n casba scheurt en met zijn auto allerlei marktkraampjes versplintert, achtervolgd door kooplieden met gebalde vuisten schieten door mijn hoofd. HELP!!!! Hoe ver is het nog?

Daar komt de rotonde aan. Ai, de Kever moet nu even in zijn vrij. Het geloei gaat weer door merg en been. Straks komt er een luide knal en het hele Keveravontuur is voorbij, flitst het door mijn hoofd. Een paar schietgebedjes en een recordtijd over de rotonde later (nog net niet op twee wielen) en ik ben bijna thuis. Sh*t, verkeersdrempels! Dat betekent remmen, even in zijn vrij en terugschakelen. Omstanders staren mij van alle kanten aan. Het zweet staat op mijn rug. Nog een paar honderd meter. Daar, eindelijk, de afslag naar het parkeerterrein. Een groepje hoveniers hoort mij al in de verte aankomen - wie niet - en de motor uitzetten. De Kever schiet op de laatste snelheid een parkeervak in en komt tot stilstand. Nog net niet met knikkende knieën stap ik uit. De hoveniers kijken mij verwonderd aan. Ik stamel nog iets van "Sorry, hij staat in zijn formule-1 stand" en moet snel verder met ander vervoer, om mijn afspraak niet te missen...

's Avonds ben ik zowaar een klein beetje trots op mezelf. Ik heb mijn Kever "gerepareerd"! Motorklepje open, geen schade te zien gelukkig. Maar wacht eens even, de chokeregelschijf - dat woord moest ik nog wel even opzoeken zojuist trouwens - voor het toerental lijkt wel op zijn kop te zitten. Het pennetje van het gas is helemaal naar achteren geduwd. Eens even kijken, als ik dat nou eens omdraai? Dat pennetje van het gas moest toch in zo'n karteltje vallen ofzo? Vaag herinner ik mij allerlei motorplaatjes waar ik de afgelopen maanden op zat te turen. Even kantelen en de chokeregelschijf zit nu een stuk beter. Even starten maar en... ja hoor, de Kever start meteen en loopt nu met een vredig toerental. Het stuntteam kan weer naar huis, vrouwen en kinderen weer veilig de straat op. Gelukkig maar. Mijn adrenaline is voor vandaag even op...!

Aanvulling dd. 27 september
Er bleek een pinnetje op de carburateur te ontbreken (met dank aan Wilco voor de tip!) Het is ter plekke door de garage verholpen. Kevertje rijdt weer als een zonnetje. En zelfs het weer doet de laatste dagen van "mijn rijseizoen" nog mee!

2 opmerkingen:

Wil zei

Ha, die Paul
Dat was peentjes zweten, lijkt mij, zo'n superturbo in jouw Kever (Knightrider zou er jaloers op zijn geweest). Ondanks de peentjes heb ik hard moeten lachen om het verhaal. Dat mocht ik van mijzelf, want ik had eerst snel even de laatste alinea gelezen om te zien of het verhaal goed zou aflopen. Ik heb het vorig jaar ook een keer meegemaakt en kwam in een wolk stof tot stilstand op een zandige parkeerplaats. In de chokeregelschijf zit een maanvormige opening. In die opening zou een pennetje moeten zitten, die vastzit in de zijkant van de carburateur. Die pennetjes zijn niet altijd op voorraad. Ik heb een klein spijkertje zodanig bewerkt dat ie er in past en sindsdien start en snort het torretje zonder problemen en zonder een rondslingerende chokeregelaar. Check even of bij jouw carburateur ook zo'n pennetje hoort, want zo ja, dan bestaat de kans dat je een volgende keer (weer) op twee wielen de hoek om gaat. Ondanks dat je nu een ervaren stuntrijder bent vermoed ik dat jouw voorkeur meer uitgaat naar rustig rondtoeren.
Groetjes
Wilco

Anoniem zei

Whoeha, wat een avontuur!
Had jij ff een sjeesKever te pakken...
Ik zag het al helemaal voor me en zo rustig op een stoel is het erg lachwekkend, maar bij mij zou het zweet ook uitbreken. Pff wat een rit zeg.
Gelukkig heb je het zelf kunnen oplossen. Mijn Kever heeft geen choke, gelukkig niet, vind ik heel eng klinken gek genoeg, maar bij zoiets zou ik meteen hulptroepen gaan bellen.
Wanneer gaat je Kever de stalling in? Ga je dat écht doen? Niet die-hard altijd buiten laten staan?

Groetjes,
Erika (Famke)